Hierbij het laatste verhaal van de reis vanuit het zonnige Nepal. Ik zal nog terugkomen op het weekje Thailand en de belevenissen tot nu toe op het dak van de wereld. We slapen op dit moment in
Pokhara de tweede stad van Nepal. Vandaag staat in het teken van een staking. Alles is dicht er rijden geen auto's, bussen enz. Het hele land ligt op zijn gat. De regering gaat aan het einde van deze
maand stemmen voor een nieuwe grondwet. Echter zijn ze daarin een aantal belangrijke rechten vergeten voor de bevolking. Vandaar dat het land terecht in staking gaat. Hierover later meer. Thailand Na
de laatste dagen te hebben doorgebracht in Hanoi en daarbij onze scooters te hebben verkocht werd het tijd voor een nieuw avontuur. Dit avontuur is Thailand. Dit zal maar een weekje worden met als
voornaamste doelstelling een jungle toer. Ik wil heel graag een aantal exotische beesten in het wild zien. Eenmaal aangekomen in Bangkok vertrokken we naar het centrum om een burgertje te eten bij
inmiddels onze beste vriend Dhr. McDonalds. Zoals altijd laat hij ons niet in de steek. Na deze goede maaltijd zochten we een hotel op. De volgende dag kochten we een busticket naar Khao Yai National
Park. Na een rit van 6 uur kwamen we hier aan. De volgende dag gingen we een hele dag op pad door de jungle met zowel een jeep als te voet. We hebben neushoornvogels gezien, schorpioenen, extreem
dodelijke slangen en een krokodil. Het verhaal met de krokodil was echt super. We liepen door de jungle en ineens stopte de gids ons omdat hij een krokodil zag. Na nogmaals de omgeving goed te hebben
bekeken geloofde ik hem niet. Het was vast en zeker een stuk hout of een steen. Daarop zei de gids, kom mee dan laat ik je hem van dichtbij zien. We gingen sprintend achter de gids aan staken de
gladde en natte rivier over en hij sloeg met een machette zich een weg door de dichtbegroeide jungle. Na ongeveer 20 minuten stonden we op 4 meter afstand van een levensechte krokodil. Na nog geen 2
minuten dook de krokodil het water in en vrat een kleine komodovaraan op. Volgens de gids was het nu tijd om weer te vertrekken door de rivier. Het probleem was nu dat er een krokodil in het water
was en dat we extreem voorzichtig moesten zijn. Als je dan de rivier over moet steken is het niet echt een pretje. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en konden we weer verder met de toer. Na
de toer zijn we weer terug gereden naar het hotel en hebben we de rest van de week gerelaxed. Nepal Na dit rustige en gezellige weekje Thailand werd het tijd voor Nepal. Het dak van de wereld. De
mensen zijn hier extreem aardig en het leven is hier nog goedkoper en armer dan in Zuid-Oost Azie. Meteen na dag twee wilden we een wandeltocht door de bergen gaan maken en lopend boven de 3000 meter
komen. We boekten een tocht met een gids voor zeven dagen van Dhunche naar Goisankunda. Deze 7 dagen waren de mooiste van de hele reis. Dwars door de bergen en een halve jungle bereikten we op dag 4
de 3200 grens en dat moest gevierd worden. De laatste en mooiste doelstelling van de reis ook behaald. Nu is het alleen nog proberen zoveel mogelijk van Nepal te zien en dan komen we 27 mei weer aan
in Nederland. Ik zal die week daarna even langskomen bij Dobla.
Allereerst nog even het laatste deel van Nieuw Zeeland mededelen. We waren van Hamilton op weg naar Auckland om de auto te verkopen. Op een gegeven moment begon de auto te slingeren, raakten we over
de kop en belanden we met de auto en al in de rivier. Gelukkig konden wij ontsnappen via de opengebroken ruiten. Deze waren eruit geslagen door de boom waar we ook nog tegenaan reden. We hebben onze
waardevolle spullen kunnen redden. Dit gebeurde allemaal 1 dag voordat we de auto wilden verkopen. Toen begon het liften. We wilden zo snel mogelijk we uit Nieuw Zeeland en hadden geen zin om er nog
langer te blijven. Hierdoor zijn we eerder naar Hong Kong en Vietnam gegaan. We zijn 12 dagen geleden eindelijk aangekomen in Vietnam. De vlucht van Hong Kong naar Ho Chi Minh city duurde maar
anderhalf uur. Hieronder een kleine samenvatting van de trip vanaf Hong Kong tot en met nu. We kwamen rond een uur of 10 in de avond (lokale tijd) aan op het internationale vliegveld van Hong Kong.
Wat meteen opviel was de drukte, het was zelfs rond dit tijdstip superdruk op het vliegveld. We pakten de bus naar Mong Kok om daar een cheap hotelletje te vinden. De trip met de bus duurde ongeveer
een half uur. Eenmaal aangekomen was het echt helemaal te gek. Overal zag je verlichte advertentieborden en weer superveel mensen. Het had wel iets weg van Times Square (New York). Na een uurtje te
hebben rondgelopen vonden we eindelijk een redelijk goedkoop hotel. Natuurlijk waren de bedden niet gebouwd op mijn lengte, de verwachting was dat dat het verhaal van azie zou gaan worden. De
volgende ochtend werden we wakker en gingen we naar een bakkerij om wat broodjes te halen en maakten we plannen voor de komende dagen. Uiteindelijk zijn we naar de Big Budha geweest, natuurlijk naar
Disneyland Hong Kong en we hebben de lichtshow van de skyline van Hong Kong gezien. We reisden met de metro, dat was echt indrukwekkend goed geregeld in Vietnam. Je hoefde nooit langer dan 3
minuutjes te wachten op de volgende metro en het was goedkoop. We zijn naar causeway bay geweest, fortress hill, central en ook nog naar Macau met de ferry. Macau was een beetje Las Vegas in het
klein, hoewel ze zeggen dat de omzet van Macau al bijna gelijk ia aan dat van Vegas. We waren vergeten een visum te regelen voor vietnam. Gelukkig konden we deze gemakkelijk regelen bij het consulaat
van Vietnam. Beetje stom natuurlijk maar het is gelukt. Hong Kong is echt een top stad, vond het geweldig om te ervaren. Zoals gezegd zijn we aangekomen in Vietnam. We sliepen in een hotel, waar
precies weet ik niet, in Saigon. We wilden een brommer kopen in de stad om daarmee naar Hanoi te rijden. Dat is gelukkig gelukt we hebben 2 Honda s gekocht voor 4 miljoen dong elk, natuurlijk met
chinese motor. Ze rijden goed, aangezien iedereen in Vietnam verstand denkt te hebben van scooter zullen we hem overal kunnen laten maken. Dit gingen we vieren in een restaurantje (goedkoop) met het
terras op de weg. We aten daar een kippetje en raakten aan de praat met onze buren. Goed Engels sprekende vietnamezen, die een kikker aan het eten waren. Natuurlijk hebben wij deze delicatesse ook
geproefd. Het was nog lekker ook, smaakt gewoon naar kip. De tweede dag zijn we met de brommer naar Vung Tau gereden. De weg vinden is hier een probleem aangezien er totaal geen verkeersborden langs
de weg staan. We zijn een stel gevolgd die zei dat ze naar de badplaats gingen en we kwamen 3 uur later aan. De volgende dag zijn we naar Dobla geweest. Dat was echt fantastisch het gebouw is nog
niet helemaal af, maar ziet er echt kolossaal en mooi uit. De binnenkant wit en veel ramen. Top! We werden ontvangen door Ronald en Arthur die ons een gepassioneerde rondleiding gaven. Ik was echt
impressed door het gebouw. Dat is echt een paradepaardje. Na het bezoek aan Dobla hebben we nog eens 600 km afgelegd op onze schakelbrommers. We overnachten nu in Quang Ngai. Morgen op we naar Da
Nang en dan door naar Hanoi. Nog 900 km en dan op naar Nepal.
Hey, Zoals jullie misschien gemerkt hebben is er al een hele tijd geen verhaal meer verschenen op het literaire hoogtepunt blog van mij. De reis heeft ons tot nu toe op prachtige stranden en campings
gebracht. Afgelopen week zijn we aangekomen op het zuider-eiland. We zitten nu in de buurt van Greymouth. Nou hierbij op vele verzoek een nieuw verhaal met de hoogtepunten van de afgelopen weken: -
Zoals jullie allemaal wel gehoord hebben hebben wij een schitterende Nissan Serena aangeschaft. Helaas hebben wij hem in Auckland niet voor een goed bod kunnen verkopen. Dit betekent een mooi tripje
van twee maanden in een appartement op wielen. We wilden de auto een beetje 'pimpen', dus wat gordijntjes en wat waslijntjes ophangen voor kleding. Zoals jullie misschien verwachten zijn het geen
satijnen gordijntjes geworden maar topkwaliteit vuilniszakken. De auto rijdt echt super. En ja Astrid wij hebben wel zijspiegels op onze auto. Na deze mooie voordelen opgenoemd te hebben moet ik
helaas toegeven dat we vandaag een ongelukje hebben gehad met de auto. Er zat een kingsize wesp in de auto tijdens het rijden, we konden niet stoppen. Dus probeerden wij hem dood te slaan. Op een
gegeven moment zat het beest op mijn been en voel ik een slipper neerkomen op mijn been met de bedoeling dat beest te doden. Helaas niet gelukt! Op datzelfde moment belanden wij op het gras, na een
aantal pionnetjes geraakt te hebben van de wegwerkers, op ongeveer 30 cm van een ravijn. Uiteindelijk blijkt alleen de pijp van de uitlaat kapot te zijn. We slapen nu in een klein dorpje waar we de
auto maandag laten maken. Heeft iemand enig idee wat een normale prijs is om dat te laten repareren, zodat we niet worden opgelicht. - het volgende onderwerp wat ik toch moet aankaarten zijn de
lifters. Allereerst moet ik even de hoofdregel duidelijk maken: 'we nemen geen mannelijke lifters mee'. Tweede regel en minstens zo belangrijk: blond haar en dikke ......! Hahaha nee als het maar een
meid is die er goed uitziet. Net als ik :) Het begon op het noordereiland waar wij aankwamen op een camping op het strand in de buurt van het noordelijkste punt. Dit was echt een superplek. Daar
ontmoeten we twee Duitse meiden die op de fiets door Nieuw Zeeland aan het toeren waren. Eentje was enigszins zwaarlijvig (een echt propje, Marten) en de ander zag er goed uit. We besloten maar pasta
te maken voor deze dames en na een leuke avond gingen we met een goed gevoel slapen in onze auto. Volgende dag hebben we ze maar meegenomen in de auto, fietsen achterin en de dames erbij. We zijn
naar het strand geweest en gingen zandduinsurfen. Was echt lachen! Het was al erg laat en toen besloten we maar een huisje te huren met z'n vieren en daar maar te gaan slapen. Volgende ochtend werd
deze meneer 23 jaar en uitgebreid gefeliciteerd. We hadden geen zin meer om ze nog een dagje mee te nemen dus zetten we ze af om maar weer te gaan fietsen. Later hebben we nog een nieuw zeelands
vrouw meegenomen in de auto. Ze zag er van een afstand goed uit, maar we kwamen dichterbij en toen schrokken we best wel. Het bleek een oma te zijn, met een goed figuur. Uit respect voor de oude
medemens namen we haar toch maar mee. - we trekken ook af en toe op met een aantal mensen om een tijdje mee te gaan reizen. Zoals de laatste week met een Duitser. Hij was 21 jaar en nog echt een
broekie in vergelijking met ons, hahaha. Nee, hij was echt aardig maar wel een beetje een watje. Elke keer als we ergens aan het wildkamperen waren was hij doodsbenauwd dat we gewekt zouden worden
door de politie. De laatste nachten brachten we door in Nelson midden op een parkeerplaats in het centrum en hij had het er de hele tijd over. 'Als we gepakt worden krijgen we een enorme boete'. We
zeiden dat hij zich niet zo moest aanstellen en dat we gewoon bleven staan. Uiteindelijk bleven we ook. We hebben gelachen en zijn een aantal keer uit geweest in Nelson. Afgelopen vrijdag was echt
lachen. We gingen eerst een rugby wedstrijd kijken. Het was een friendly voor Christchurch tussen een nieuw zeelands team en eentje uit Australie. We konden op het laatste moment nog kaarten krijgen
in een bijna uitverkocht stadion. Daarna besloten we even terug te gaan naar de auto om wat biertjes te halen. Toevallig kwamen daar een Nieuw Zeelands stel tegen van middelbare leeftijd. Even mee
gebabbeld en een gratis ontbijtje bij gescoord voor de volgende ochtend. Na dit gesprek gingen we de stad in. We ontmoeten daar een aantal canadese meiden, waar we mee hebben gedanst en de hele avond
lol mee hebben gehad. Dit waren een aantal hoogtepunten van de afgelopen weken. Wees niet bang wij vermaken ons wel. Ook kijk ik in elke supermarkt of ik nog een chocolade decoratie tegenkom op het
gebak, maar helaas. Het is alleen maar icing of helemaal niks. Als ik weer een literaire ingeving heb zal ik weer een verhaal schrijven. Voor de dobla collega's, ik hoop jullie te zien in Vietnam
tijdens de opening. We houden daar zeker contact over. Groet, Walter
Yes! We zijn dan eindelijk aangekomen in Nieuw-Zeeland. Twee dagen geleden zijn we geland op het internationale vliegveld van Auckland. Rond een uur of 12 's nachts. We hadden geen zin meer om naar
het centrum te gaan en een hostel te zoeken. Dus besloten we op het vliegveld te slapen. Dit was niet echt een succes. Rond een uur of 5 in de morgen werden we gewekt en lagen we in ons onderbroek
(natuurlijk!!! bedekt met een slaapzak) midden in de aankomsthal. Iedereen had de mogelijkheid om ons beide in volle glorie te aanschouwen. Na deze uiterst interessante nacht hadden we besloten om
naar downtown Auckland te vertrekken. Hier hadden we een super hostel gevonden voor maar 15 euro per nacht. Hier hadden we de eerste twee nachten geslapen en sliepen met twee Britten en 1 Ier op de
kamer. Deze 3 mensen wilden weg uit eigen land om het geluk te zoeken in Nieuw-Zeeland door zich hier voor eeuwig te vestigen. Alledrie zijn ze hier al een jaar opzoek naar werk, ze hebben allen nog
steeds geen werk, ze gaan ELKE nacht uit tot 6 uur, slapen uit tot 13 uur en zeuren dat ze geld tekort hebben. Kortom echt kansloze gasten. Tijdens de twee dagen in Auckland zijn we volop op zoek
gegaan naar een auto. Na wat wikken en wegen hebben we besloten om een Nissan Serena te kopen uit 1992. Deze kostte ons 1500 euro, inclusief alle campingspullen en een matras. De auto werd aangeboden
voor 2500 euro, de eigenaar was al het land uit en moest er snel vanaf. Het is echt een top auto, toch gaan we hem morgen proberen te verkopen. Op een "Car Fair", we hebben al flyers laten drukken en
gaan proberen de auto met winst te verkopen. Mocht dit niet lukken gaan we onze reis vervolgen. Mocht dit wel lukken dan blijven we misschien langer in Auckland en gaan we proberen hetzelfde
kunststukje nogmaals uit te halen. Morgen zullen we weten of we hem hebben kunnen verkopen voor een mooi bedrag. Vanavond gaan we onze eerste nacht doorbrengen in de auto om hem even te testen en
geld te besparen. ------------------- We are in New Zealand! We arrived two days ago at Auckland international airport. The arrival was around 12 at night. We didn't had the energy to go to downtown
Auckland and look for a hostel. This made us decide to sleep at the airport. To be honest, I will not recommend any of you to sleep in arrival hal. We made that mistake and hundreds of people woke us
up at 5 a.m. waiting for their loved ones. After this adventure we decided to take the bus to downtown Auckland. We found a fantastic hostel for only 15 euros a night. Luckily we slept on a room with
3 British guys, which was an amazing experience. During the two days that we spend in the city we were looking for a car to continue our travel. Today we finally bought a Nissan Serena from '92 for
1500 euros. On Saturday there is a car fair in Auckland and we will try to sell the car with a profit. If this doesn't work we will continue travelling however if it works we will stay longer in the
city. We will try to sell more cars and earn some money. Tomorrow we will know the outcome. Auckland is really a very nice city, it is like the sister town of Sydney.
Yes! We zijn dan eindelijk aangekomen in Nieuw-Zeeland. Twee dagen geleden zijn we geland op het internationale vliegveld van Auckland. Rond een uur of 12 's nachts. We hadden geen zin meer om naar
het centrum te gaan en een hostel te zoeken. Dus besloten we op het vliegveld te slapen. Dit was niet echt een succes. Rond een uur of 5 in de morgen werden we gewekt en lagen we in ons onderbroek
(natuurlijk!!! bedekt met een slaapzak) midden in de aankomsthal. Iedereen had de mogelijkheid om ons beide in volle glorie te aanschouwen. Na deze uiterst interessante nacht hadden we besloten om
naar downtown Auckland te vertrekken. Hier hadden we een super hostel gevonden voor maar 15 euro per nacht. Hier hadden we de eerste twee nachten geslapen en sliepen met twee Britten en 1 Ier op de
kamer. Deze 3 mensen wilden weg uit eigen land om het geluk te zoeken in Nieuw-Zeeland door zich hier voor eeuwig te vestigen. Alledrie zijn ze hier al een jaar opzoek naar werk, ze hebben allen nog
steeds geen werk, ze gaan ELKE nacht uit tot 6 uur, slapen uit tot 13 uur en zeuren dat ze geld tekort hebben. Kortom echt kansloze gasten. Tijdens de twee dagen in Auckland zijn we volop op zoek
gegaan naar een auto. Na wat wikken en wegen hebben we besloten om een Nissan Serena te kopen uit 1992. Deze kostte ons 1500 euro, inclusief alle campingspullen en een matras. De auto werd aangeboden
voor 2500 euro, de eigenaar was al het land uit en moest er snel vanaf. Het is echt een top auto, toch gaan we hem morgen proberen te verkopen. Op een "Car Fair", we hebben al flyers laten drukken en
gaan proberen de auto met winst te verkopen. Mocht dit niet lukken gaan we onze reis vervolgen. Mocht dit wel lukken dan blijven we misschien langer in Auckland en gaan we proberen hetzelfde
kunststukje nogmaals uit te halen. Morgen zullen we weten of we hem hebben kunnen verkopen voor een mooi bedrag. Vanavond gaan we onze eerste nacht doorbrengen in de auto om hem even te testen en
geld te besparen. ------------------- We are in New Zealand! We arrived two days ago at Auckland international airport. The arrival was around 12 at night. We didn't had the energy to go to downtown
Auckland and look for a hostel. This made us decide to sleep at the airport. To be honest, I will not recommend any of you to sleep in arrival hal. We made that mistake and hundreds of people woke us
up at 5 a.m. waiting for their loved ones. After this adventure we decided to take the bus to downtown Auckland. We found a fantastic hostel for only 15 euros a night. Luckily we slept on a room with
3 British guys, which was an amazing experience. During the two days that we spend in the city we were looking for a car to continue our travel. Today we finally bought a Nissan Serena from '92 for
1500 euros. On Saturday there is a car fair in Auckland and we will try to sell the car with a profit. If this doesn't work we will continue travelling however if it works we will stay longer in the
city. We will try to sell more cars and earn some money. Tomorrow we will know the outcome. Auckland is really a very nice city, it is like the sister town of Sydney.
Eindelijk gingen we naar de eilanden, de route zou er als volgt uit zien: eerst 4 nachten op Mana Island, daarna 3 nachten op Malolo Island en dan als afsluiter het welbekende Bounty Island voor 3
nachten. Mana Island Na een boottocht van 50 minuten over strakhelder blauw water kwamen we aan op ons eerste tropische eiland. Dit bleek achteraf ook meteen de mooiste van de drie eilanden. We
werden opgewacht door personeel van het hostel waar wij verbleven. Volgens de Lonely planet was het de slechtste van alle hostels op het eiland, maar ook de goedkoopste. Vooral om het laatste kozen
wij daarvoor. Het had een familiaire sfeer en er was niks mis mee. We hadden uiteindelijk een wereldtijd op dit eiland. We hebben 3 dagen gesnorkeld met werkelijk waar schitterend koraal en veel
gekleurde vissen. Ook hebben we nog een Reef Shark gespot. Dus het kon al niet meer op. Elke avond gingen we met onze Zweedse, USA en Duitse maatjes op stap . Dat was echt top. Toch komt er aan elke
leuke tijd een eind. Na afscheid te hebben genomen van onze nieuwe maatjes gingen we naar eiland nummer 2. Malolo Island Na een klein kwartiertje op de boot kwamen aan op onze tweede bestemming Walu
Beach Resort op het rustieke Malolo Island. Het was niet eens het duurste resort van de drie maar het zag er zeker super-de-luxe uit. Na een ontvangst met een cocktail en Fiji muziek werden we naar
onze Dorm begeleidt. Dit zag er tip top uit, toch was er een klein minpuntje we sliepen op de kamer met een vervelende Duitser. Hij deed niks liever dan alleen maar slapen. Natuurlijk maakten wij hem
wakker en toen was hij toch chagrijnig. Uiteindelijk gingen we naar beneden en begonnen we de boel een beetje te verkennen. We ontmoeten 2 Nederlandse jongens en twee Duitse meisjes. De Nederlandse
waren gaaf maar we hadden moeite met de Duitse dames. Deze dames waren supersaai, wij gingen bij ze aan tafel zitten en al snel kregen we de lachers op onze hand. Echter zakte dit na 10 minuten weer
in. We dachten nog ligt dit aan ons, dat kan het haast niet geweest zijn na onze daverende successen bij de Canadese en Zweedse vrouwen. Uiteindelijk hielden we de eer aan onszelf en zijn we
weggelopen. Het geeft al aan dat er in het resort niet veel te doen was als ik al over bovenstaande moet schrijven. Het einde kwam al snel in zicht en we mochten afscheid nemen van het Walu Beach
Resort. Op naar het laatste eiland. Bounty Island Dit eiland is zeer bekend bij toeristen uit de USA omdat in het resort een populaire tv show is opgenomen. Het resort stelde ons zeker niet teleur,
als duurste van de drie. We sliepen in een kingsize dorm met een fantastiche gast uit Australie, een niet zo aantrekkelijk maar gezellige Engelse meid en een drietal grappige Zwitsers (waarvan er 1
op Steven Gerrard leek, die voetballer van Liverpool). Ook ontmoeten we een stel uit Catalunya (Spanje) die ons sterk aanraden om naar Myanmar te gaan. Dit moeten we even bekijken maar zou wel gaaf
zijn. Wat kan je doen op Bounty Island? Eigenlijk niet zo heel veel maar wat je kunt doen is meteen super. Je kunt hier snorkelen bij koraal met de meest fantastische kleuren en er zwommen
tijgervissen en regenboogvissen voorbij met werkelijk waar de meest schitterende vormen en kleuren. Naast het snorkelen kun je hier ook kajakken, we hebben een rondje om het eiland gedaan wat zeker
de moeite waard was. Na deze 10 nachten op de eilanden kunnen we wel stellen dat alles wat mensen zeggen over deze eilanden waar is. Ze hebben witte zandstranden, je kunt er super snorkelen en de
mensen zijn top. Eenmaal aangekomen op het vaste land namen we weer intrek in ons oude vertrouwde hostel. Met nog 1 doel voor Fiji, met de scooter naar Suva (de hoofdstad, ongeveer 200 km). Iedereen
zei tegen ons, dat gaan jullie toch niet redden blablabla. Helemaal daarom gingen we het proberen. Gisteren kwam het er dan eindelijk van we gingen met twee scooters op weg naar Suva. Het was echt
een supertocht, de scooters konden max 80 km/uur dus we gooiden het gas vol open. Dit ging hartstikke lekker en goed totdat mijn scooter er na 100 km er ineens mee stopte. We kregen hem ook niet meer
aan de praat. Gelukkig zaten we in de buurt van een resort, dus hebben we de scooters daar gestald. Vanaf het resort hebben we de verhuurder gebeld en die gaf aan dat hij ons kwam ophalen, maar
schrok er wel van dat we zo ver op de scooter hadden gereden. Na een kleine twee uur werden we opgepikt door de verhuurmaatschappij en werden we naar ons hostel gereden. Dit was ook weer een top
avontuur en meteen de laatste in Fiji. Morgen vliegen we naar Nieuw-Zeeland. Mijn volgende verhaal zal komen vanuit Auckland. Ik ben blij dat we naar Fiji zijn gegaan, we hebben veel verschillende
nationaliteiten ontmoet en daar veel nieuwe Facebook contacten aan overgehouden. Jullie houden de foto's van de eilanden nog tegoed. Deze zal ik bij het eerstvolgende verhaal plaatsen. -----------
Finally we went to the islands, the route was as follows: first we spend 4 nights on Mana Island, afterwards 3 nights on malolo island and finally 3 nights on Bounty island. Everything is true, what
they say about the islands. The islands have beautiful white beaches with clear blue water. It is really amazing. On the islands we met a lot of different nationalities from Swedish to UK and from
USA to Spain. It was nice to talk and laugh with all these persons. This was my last story from Fiji. We will fly to New Zealand tomorrow. I will upload te pictures asap.
Hey, Het is morgen eindelijk zover, WE GAAN NAAR DE EILANDEN! Morgenochtend om 10.00 uur vertrekken we naar Mana Island, na 4 nachten gaan we naar Malolo island en als laatste zullen we verblijven op
Bounty Island. Met de eilanden heeft Fiji wereldwijd bekendheid gecreerd, de witte zandstranden en de helderblauwe oceaan. Ze hebben daar geen internet dus ik zal na 10 dagen de verhalen en foto's
updaten. De afgelopen dagen sliep er een Zuid-Koreaan bij ons in de 'Dorm' waarmee we veel hebben opgetrokken. Hij had Engels gestudeerd in Nieuw-Zeeland voor 6 maanden, dus dat scheelde een hoop
vertaalwerk. Ook heb ik nog een klein aantal nieuwe foto's gepost op onderstaande link: http://picasaweb.google.com/walterpomp/Fiji# (kopieer de link in de browser of klik op de link) ---------- Hey,
Finally we will be heading to the islands tomorrow! Tomorrow morning at 10 we will be picked by a boat who will sail us to Mana Island. After our stay there we will leave to Malolo island and the
last but not least will be Bounty island. These islands are world famous for the white beaches and crystal clear ocean. They don't have any internet on the island so after 10 days I will post some
new adventures and pictures. I posted some new pictures on the link below: http://picasaweb.google.com/walterpomp/Fiji# (copy the link above in the browser or click on the link)
Hallo allemaal, We hebben de afgelopen dagen lekker gerelaxed aan het strand en het weer werkte super mee. Je kan hier spotgoedkoop lekkere dingen eten. Hieronder vinden jullie de echte aanraders en
de dingen die je niet moet eten: Do's - double decker hamburger. Top of the bill, net alsof het uit de magnetron komt. - club sandwich. Altijd goed tijdens de lunch. - rijst met kip en groente.
Lekker en gezond. Kortom bovenstaande gerechten beviel mijn 2 meter mannelijkheid wel. Don'ts - Pizza Hawai. Leek wel plastic. - English breakfast. Het leek wel of je puur vet aan het eten was. Voor
extra tips over eten op Fiji, neem dan contact op. Echter was ik vandaag de gelukkige die weer naar de dokter mocht. Mijn gouden linkervoet is al een tijdje opgezwollen maar de afgelopen dagen begon
het op een mooie rollade te lijken. Je weet wel, die voet waarmee ik tegenstanders omspeelde en snoeihard de bal mee tegen de netten kon schieten. Helaas moet ik nu antibiotica slikken en mijn voet
omhoog houden. Straks hebben we genoeg weerstand opgebouwd dat we nooit meer ziek worden. Ik ga naar het strand met mijn medication en spreek jullie later weer. Groet, Walter
